Zuid Korea... en Noord Korea

Hoi allemaal,

Allereerst wil ik even mijn frustratie uiten over deze reismee site. Ik heb net een half uur gedaan over een fantastisch verhaal te typen en dan druk ik op post en dan verdwijnt het! Hierbij een nieuwe poging..

De afgelopen week ben ik in Seoul gebleven omdat er hier wel genoeg te zien is en ik niet zo'n zin had om heel Zuid-Korea door te reizen. Om het een en ander wat in context te plaatsen zal ik beginnen met een korte geschiedenis van Seoul. In de tweede wereldoorlog waren beide Koreas bezet door Japan maar toen dat gebombardeerd werd door twee atoombommen kwam de controle van het noorden van Korea te liggen bij de Soviet Unie en het zuiden van Korea werd gecontroleerd door de USA. Dat ging vijf jaar goed totdat Noord-Korea besloot dat het het zuiden wilde hebben en het aanviel. Binnen drie maanden was bijna heel het zuiden veroverd, maar toen kwamen de UN en de USA in actie en vrij snel was alles terugveroverd en was ook het meeste van Noord-Korea veroverd. Toen kwam China in actie en toen werden deze troepen weer teruggedrongen tot ongeveer de huidige grens. Na 6 miljoen doden werd in 1953 uiteindelijk een wapenstilstad getekend, maar geen vrede.

Vandaag ben ik met een georganiseerde tour richting de grens gegaan. De tour begon met een uurtje rijden naar het noorden over een grote lege snelweg. De enige reden dat deze snelweg er is is om tanks zo snel mogelijk naar het noorden te krijgen in het geval van een nieuwe oorlog. Ons werd verteld dat bij verschillende billboards en wegversmallingen genoeg dynamiet ligt om de snelweg op te blazen en eventueel een aanval van noord korea met een paar minuten te vertragen. De grens tussen noord en zuid korea bestaat uit een grenslijn met aan beide kanten 2 kilometer waar geen grote wapens mogen zijn (gedemilitariseerde zone, DMZ). Na de oorlog heeft Noord Korea een aantal tunnels 70 meter onder de grond er onderdoor gegraven. Deze zijn inmiddels ontdekt door Zuid-Korea en worden nu vooral bezocht door toeristen. We zijn hier ook helemaal onder de grond gegaan om alles te bekijken. Daarna zijn we verder gereden en kregen we uitleg als ' Hier aan de linkerkant staan paaltjes, daaronder liggen landmijnen. Aan de rechterkant staan daar en daar tanks opgesteld'. Ze mogen dan op dit moment niet echt aan het vechten zijn, maar de oorlog is ook nog niet echt over.

Daarna gingen we verder met het hoogtepunt van de tour: een bezoek aan de enige plek waar je ook daadwerkelijk bij de grenslijn tussen noord en zuid kan komen. Hier staat een soort van gezamenlijk gebouw met aan beide kanten grenswachters. Vanuit Noord Korea werden we door verschillende verrekijkers bestudeerd om te kijken of we niets verkeerd deden. In zuid korea stonden intimiderende soldaten in Taekwondo poses om de grens te verdedigen. In een gebouw konden we de grenslijn oversteken, waardoor ik vandaag officieel 2 minuten in Noord Korea ben geweest. Aan de Noord Koraanse kant van de grens ligt een stadje waar niemand woont. Dit wordt propoganda village genoemd omdat het vol staat met moderne gebouwen zonder dat iemand er gebruik van maakt. Ook staat er een 160m hoge vlaggenmast met een enorme noord koreaanse vlag als antwoord op een veel kleine vlaggenmast aan de zuid-koraanse vlag. Voordat we naar dit gebied mochten werd gekeken of we geen sandalen of slippers aanhadden, zodat we goed konden wegrennen mocht Noord-Korea besluiten een aanval te plaatsen. Al met al wel een indrukwekkende tour in een gebied waar niet meer dagelijks wordt gevochten, maar waar de oorlog ook zeker nog niet over is.

Verder heb ik van de week een aantal dingen in Seoul bekeken zoals een oud paleis, een oorlogsmuseum en monument en een grote toren bovenop een berg. Zo af en toe is het wel erg slecht weer dus het is een beetje tussen de buien door hoppen. Het hostel hier is wel apart omdat het gewoon een groot huis van iemand is, waar alle kamers als slaapkamers functioneren. Het is meestla wel erg gezellig en we zijn een paar keer met wat mensen hier ergens wat gaan eten en drinken. Dinsdag ben ik met een paar mensen naar het Casino van het Hilton hotel geweest en heb ik zowaar 60 dollar gewonnen met de roulette!

Morgen zou het dan eindelijk wat beter weer moeten zijn en ga ik proberen of ik een van de bergen rond Seoul kan beklimmen. Zaterdag is het dan tijd om terug naar Nederland te vliegen. Daarom is dit hoogstwaarschijnlijk mijn laatste verslag van deze reis. Bedankt voor het volgen allemaal! :)

Groetjes,

Hidde

Van Japan naar Zuid Korea

Hoi allemaal,

Inmiddels ben ik alweer in Zuid-Korea en zit ik hier al een dag, maar ik zal eerst nog wat vertellen over de laatste week in Japan.

Na het schrijven van mijn vorige verslag in Takayama kwam ik in de avond in de stad een of andere optocht tegen. Het was een soort van carnevalsoptocht, maar dan anders. Mensen waren als van alles en nogwat verkleed, waaronder als een groep powerrangers. Ook samuraivechters en Elvisimitaties kwamen voorbij. De foto's staan al even online dus die hebben jullie misschien al gezien.

De dag daarop ben ik met de bus naar Kyoto gegaan en heb ik 's avonds afgesproken wat te drinken met Ewout en Annelot waar ik ook mee gewandeld had. De japanners zijn zo'n stel alcholisten dat bij elke convenience store die 24-uur per dag open is, alle soorten alcohol te koop zijn inclusief alle sterke dranken die je in Nederland alleen bij de slijterij kan halen. Dat was in ieder geval lekker makkelijk en de rivier die dwars door Kyoto loopt was een goede zitplaats. De dag daarop zijn we met z'n drieen naar Nara gegaan, wat vlakbij Kyoto ligt. Dit was ooit (1300 jaar geleden) de eerste permanente hoofdstad van Japan en daardoor staan hier heel veel oude grote tempels. Ook worden sinds die tijd de herten die er rondlopen als soort van 'heilig' gezien, wat betekent dat ze gevoerd worden en al jaren tam zijn. Het enige waar je mee moet oppassen is je eten, want als ze dat ruiken vallen ze je wel eens aan.

Een dag later heb ik zelf Kyoto verkend en wel per fiets. Mijn hostel had fietsen te koop en het leek me wel wat om na drie maanden weer eens op een fiets te zitten. Kyoto is verder wel redelijk compact dus alles is wel in de buurt. Op deze manier heb ik weer een hoop tempels en oude dingen van lang geleden gezien. 's Avonds ben ik met een Amerikaanse jongen uit het hostel wat gaan eten bij een vegetarisch restaurant. Dit was uiteraard zijn idee, maar op zich was het wel heel bijzonder. Het eten was voor eten zonder vlees erg lekker en het was nog goedkoop ook. Verder was het nogal een speciaal restaurant omdat het meer een soort van bar in de keuken van iemand thuis was. Wel een bijzondere ervaring. Daar hebben we ook nog twee Nederlanders ontmoet waarvan een tourgids is en de andere een van de deelnemers van de tour. Uiteindelijk zijn we met elkaar naar de lokale karaoke gegaan. Dat is in Japan heel anders dan in Nederland. Ten eerste krijg je met je groep een soort van privekamer en ten tweede nemen de Japanners alles heel serieus, zodat je zelfs kostuums kan aantrekken en huren om in de stemming te komen. Ook nemen de Japanners het zingen heel serieus heb ik me laten vertellen.

De dag daarna ben ik met dezelfde Amerikaanse jongen en een Japanse vriendin van de Nederlandse tour gidse [lang verhaal] Kyoto ingegaan om nog meer dingen te bekijken, waarbij het hoofdbestandsdeel wederom uit tempels bestond. Op zich is Kyoto wel een mooie stad, omdat er veel rivieren/kanalen doorheen lopen met heel helder water. Verder is de stad in de avond wat 'gezelliger' dan Tokyo, hoewel ik Tokyo vooral overdag heb gezien.

Weer een dag later ben ik met de bus naar Hiroshima gegaan. Voor iedereen die zich afvraagt wat er gebeurd is met het geweldige snelle Japanse treinnetwerk: ik kon inderdaad ook met de trein naar Hiroshima. Sterker nog de trein doet het in 1 uur en 50 minuten terwijl de bus er meer dan 6 uur over doet. Enige jammere is dat de trein iets van 120 euro kost en de bus ongeveer 40. Bovendien is het op zich wel ontspannend om even een keer een dagje rustig te doen en alles vanuit de bus te bekijken. In Hiroshima ben ik naar alle monumenten en dingen om de atoombom gegaan om te kijken wat ze daarvan hadden gemaakt. Er staat nog een oud gebouw uit die tijd waarboven de atoombom is ontploft. Blijkbaar komt er precies op dat punt wat minder kracht op het gebouw en daarom is juist dat gebouw blijven staan. Verder was er een museum waar ik heel kort ben geweest omdat alle dingen in Japan al om 18.00 dicht gaan..

Uiteindelijk ben ik nog een dag in Hiroshima gebleven, wat eerst niet echt op de planning stond. Ik ben deze dag naar een eilandje 10 minuten uit de kust (na 30 minuten treinen) van Hiroshima gegaan. Dit was uberhaupt de eerste keer dat ik de zee zag ik in Japan wat wel een beetje vreemd is aangezien het een eiland is. Ik ben actief begonnen met te wandelen naar het hoogste punt van het eiland (een klim van 550m hoogteverschil!) en ben in totaal in een uurtje of vier ergens bij het strand uitgekomen. Dit strand was speciaal om te zwemmen dus dat heb ik toen gedaan. Het water is trouwens nog best wel koud [Noordzee + 2 graden?] terwijl het hier al weken boven de 30 graden is. Ik gok dat waar we in Nederland een warme golfstroom hebben het hier een koude stroom is.

Vrijdag ben ik dan, wederom met de bus, nog verder naar het zuiden getrokken en wel naar Fukuoka. Hier kwam ik pas in de middag aan dus ik heb hier niet heel veel gezien. Omdat er in het hostel niet echt iemand was om mijn laatste avond Japan mee te 'vieren' ben ik maar gaan hardlopen, omdat ik mijn hardloopschoenen per post had verstuurd naar Fukuoka had ik dat al bijna twee weken niet gedaan :)

De dag daarna ben ik dus naar Zuid-Korea gevlogen. Op zich wel een goede vlucht en het vliegveld van Fukuoka lag echt op 2 km van de stad dus dat was wel makkelijk. Eenmaal geland in Seoul begon het heel hard te regenen en dat heeft het de hele dag gedaan, maar gelukkig is het vandaag wat beter weer. Ik zal aan het eind van de week nog wat dingen over Zuid-Korea proberen te vertellen :)

Groetjes,

Hidde

Van de regen naar de zon

Hoi allemaal,

Ik ben nog maar een paar dagen op reis, maar ik heb alweer genoeg gezien om wat aan jullie te kunnen vertellen. Bovendien heb ik vandaag tijd dus hierbij weer een nieuw verslag.

Vanuit Tokyo ben ik dinsdagochtend weggegaan in de stromende regen. Eerst nog even snel wat ingewikkelde handelingen uitvoeren bij het postkantoor, waar ik een deel van mijn spullen naar Nederland heb gestuurd en een deel naar mijn laatste bestemming in Japan. Daarna heb ik een paar uur in de trein gezeten naar Matsumoto. Gelukkig had ik even de tijd want die ticketautomaten zijn best nog een hele klus om te ontcijferen. Onderweg in de trein vooral veel regen gezien, maar de treinen hier zijn goed. Bij de aankomst op Tokyo gingen ze zelfs alle stoelen omdraaien zodat iedereen met de rijrichting meezit!

In Matsumoto heb ik mijn tas gedumpt in een of ander kluisje en ben ik op weg gegaan naar het beroemde kasteel van Matsumoto. Ik heb heel keurig de Japanse toerist nagedaan want ik ben er wel vijf minuten geweest, ik heb een paar foto's genomen en ben toen weer weggegaan. Dit kwam door de nog steeds stromende regen en de volgende trein die ik moest halen. Daarna ben ik doorgegaan naar Kamikochi. Dat ligt op 1500m in de bergen en ook hier goot het van de regen. In eerste instantie was mijn 'camping' nogal lastig te vinden, maar gelukkig waren twee behulpzame Japanners uit Osaka heel aardig en zijn ze helemaal met mij meegelopen. Ook fijn was dat ik een 'bungalow' had en geen tent, want het was echt heel nat buiten. Was ik even blij dat ik mijn paraplu uit Tokyo had meegenomen. Na wat uitdagende communicatie bij het inchecken ben ik vrij vroeg gaan slapen, want buiten was toch alles nat. Het heeft aan de geluiden op mijn dak te horen de hele nacht keihard geregend, maar de volgende ochtend was het droog!

Van Kamikochi heb ik dus wel redelijk wat kunnen zien. Het is midden in de natuur, maar het waren vooral de oudere Japanners die hier op bezoek kwamen. Ik gok dat vooral zij de tijd en het geld hebben. Het was ook wel grappig om te zien dat ze ook hier met grote tourbussen met gidsen en vlaggetjes en petjes rondreizen, blijkbaar doen ze dat niet alleen in Europa zo. Kamikochi was in ieder geval erg mooi met hoge bergen er om heen en mooie rivieren (zie foto's).

De volgende dag was het tijd om een tweedaagse tocht te maken waarbij ik de eerste dag 8 uur zou lopen naar 3000m om de tweede dag de inverse route te nemen, met een overnachting in een berghut tussendoor. Toevallig had ik de avond ervoor twee Nederlanders- Ewout en Annelot - ontmoet die met een 3.5-maandse reis door Azie bezig waren en zij vonden het wel een mooi plan en ik vond het wel een mooi plan om niet alleen te lopen, dus zijn we met z'n drieen gegaan. Dat was trouwens ook weer de eerste keer in bijna drie maanden dat ik face-to-face met iemand Nederlands kon praten! Ewout en Anneloes hebben als je het optelt samen zo'n beetje de halve wereld gezien en ik heb weer een heleboel nieuwe ideeen voor mooie bestemmingen erbij!

De tweedaagse tocht was in ieder geval erg mooi. De eerste dag was heel zwaar omdat het heel lang omhoog lopen was en de tweede dag was heel zwaar omdat het heel lang naar beneden lopen was. Wel waren het prachtige bergen en was het een uitdagende route waar we soms dwars door de sneeuw moesten en stijle stukken met ladders en kettingen door moesten. De hut was erg mooi maar die Japanners blijven rare mensen. Om 20.00 uur gingen ze allemaal al naar bed en om 04.00 stonden ze allemaal al op. Waarom je dat zou doen weet ik niet. De slaapplek was wel OK, maar snurkende Japanners zijn niet fijn dus we hebben alle drie niet zo heel goed geslapen. Het plan was om de tweede dag te beginnen met een klim van een half uur naar de hoogste top in het gebied, maar er was inmiddels weer regen en mist, dus dat hebben we maar overgeslagen.

Terug in Kamikochi was het tijd voor een fantastich bad in de plaatselijk Onsen. Heerlijk om weer helemaal schoon te zijn en wat nieuwe kleding aan te kunnen doen. Ewout's idee van een koud flesje water drinken in een heet bad was fantastich. Daarna snel naar de bus naar Takayama gegaan. Daar ben ik nu (een dag later) nog steeds en vandaag is een beetje een rust(ige) dag. Ewout en Annelot zijn gisteren nog doorgegaan naar Kyoto en ik ben in Takayama gebleven.

Het hostel hier is een buddhistische tempel. Het is allemaal een beetje apart maar op zich wel gaaf. Verder is het niet zo druk en heb ik een kamer voor mezelf dus dat is fijn. Vanochtend een paar uur door Takayama gelopen om de plaatselijk tempels en gebouwen te bekijken. Erg mooi maar wel weer erg warm hier. Nu maar even rustig binnen een verslag typen en hopen dat de spierpijn morgen wat minder is :)

Morgen ga ik hier alweer weg richting Kyoto!

Groetjes,

Hidde

Stage ten einde!

Hoi allemaal,

Even een kort berichtje vandaag. Dit was de laatste dag van mijn stage! Hoewel mijn laatste werkdag afgelopen vrijdag al was, heb ik dit weekend nog hard aan mijn verslag moeten werken. Gelukkig is het eindelijk af!

Nu is het tijd om op reis te gaan. Ik heb nog niet echt een hele specifieke planning, maar ik ga eerst richting de bergen in de buurt van Nagano. De precieze plaats heet Kamikochi voor iedereen die nieuwsgierig is. Er wordt de komende dagen slecht weer voorspeld. Dat komt door de typhoon ma-on die hard op weg is naar Japan. Als ik het goed begrijp gaat hij net voor de kust van Japan langs en krijgt Tokyo het zwaarder dan het gebied waar ik heen ga. Ik hoop dat ik wel wat zon heb en dat ik wel iets van de bergen kan zien. Als het weer meevalt ga ik kijken of ik een twee daagse wandeltocht kan doen.

Ik had beloofd wat over de inhoud van mijn stage te schrijven, maar ik ben de afgelopen7 dagen zo hard met mijn verslag bezig geweest dat ik daar geen zin meer in heb. Misschien komt het nog :)

Groetjes,

Hidde

Stage ten einde!

Hoi allemaal,

Even een kort berichtje vandaag. Dit was de laatste dag van mijn stage! Hoewel mijn laatste werkdag afgelopen vrijdag al was, heb ik dit weekend nog hard aan mijn verslag moeten werken. Gelukkig is het eindelijk af!

Nu is het tijd om op reis te gaan. Ik heb nog niet echt een hele specifieke planning, maar ik ga eerst richting de bergen in de buurt van Nagano. De precieze plaats heet Kamikochi voor iedereen die nieuwsgierig is. Er wordt de komende dagen slecht weer voorspeld. Dat komt door de typhoon ma-on die hard op weg is naar Japan. Als ik het goed begrijp gaat hij net voor de kust van Japan langs en krijgt Tokyo het zwaarder dan het gebied waar ik heen ga. Ik hoop dat ik wel wat zon heb en dat ik wel iets van de bergen kan zien. Als het weer meevalt ga ik kijken of ik een twee daagse wandeltocht kan doen.

Ik had beloofd wat over de inhoud van mijn stage te schrijven, maar ik ben de afgelopen7 dagen zo hard met mijn verslag bezig geweest dat ik daar geen zin meer in heb. Misschien komt het nog :)

Groetjes,

Hidde

Mount Fuji: van 0 naar 3776 meter

Hoi allemaal,

Deze week heb ik samen met mijn begeleider Mount Fuji beklommen. Mount Fuji is 3776 meter hoog en ligt op ongeveer 3 uur rijden van Tokyo. In deze tijd van het jaar ligt er nauwelijks sneeuw op de top en heb je geen speciale hulpmiddelen nodig om deze berg te beklimmen. De beklimming is voor normale mensen dan ook alleen open in juli en augustus. De rest van het jaar is het te koud of te gevaarlijk.

Afgelopen dinsdag zijn we hier rond een uur of 8 in de ochtend weggereden om een paar uur later aan te komen bij het begin van de klim. Deze parkeerplaats ligt al op 1950 meter hoogte, zodat we de helft van de berg al in een half uurtje met de auto hadden gedaan. Op de berg zelf zijn er een aantal hutten op verschillende hoogteniveaus. Het hoogteniveau waar de wandeling start is het 5e niveau en voor elke 400m hoogtestijging is er weer een nieuwe hut waar je wat dingen kan kopen, kan rusten of kan slapen. De spullen voor de hutten worden met een of andere bulldozer naar boven gereden.

Vlak voor het begin van de wandeling hoorden we dat het de hele ochtend had geregend, maar het was net opgeklaard en super helder weer. De wandeling begon door het nog natte bos maar al binnen een half uur waren we boven de boomgrens waarna het alleen nog maar zand en gruis is. Mount Fuji is namelijk een vulkaan. Welliswaar is hij 300 jaar geleden voor het laatst uitgebarsten, maar alle stenen die daarbij vrijgekomen zijn liggen er nog steeds. Het beklimmen van de berg is op zich technisch niet moeilijk. Het gaat alleen wel constant omhoog zonder ook maar een meter dalen om uit te rusten. De eerste dag zijn we in vier uurtjes van 1950m naar 3400m gelopen. Dat klinkt op zich niet zo lang, maar zie het qua inspanning als vier uur hardlopen. Bovendien neemt de hoeveelheid zuurstof flink af hoe hoger je komt, zodat er op 3800m veertig procent minder zuurstof is dan op zeeniveau.

Op 3400 meter bevond zich een berghut die zichzelf `hotel` noemde en waar we de nacht hebben doorgebracht. Op deze hoogte is het een stuk kouder dan in Tokyo en in plaats van 35 graden was het hier rond de 10 graden met een flinke wind. De berghut was nog best groot en goed verzorgd. De ruimte om te slapen is in principe erg klein (6 personen in een stukje van 2 bij 4 meter), maar we waren gelukkig maar met drie personen omdat het nog niet zo druk is begin juli. Als het volledig vol zit kunnen er wel iets van 200 personen in de hut, maar ik ben blij dat het er deze nacht meer richting de 50 of 60 waren. Verder hebben we hier wat eten gekookt en zijn we vroeg gaan slapen omdat we de volgende ochtend de zonsopgang op de top van Mount Fuji wilden zien. Slapen ging alleen niet zo makkelijk omdat er wel heel weinig zuurstof in de lucht zit en als je ademhaling dan omlaaggaat om te slapen, vindt je lichaam dat niet fijn. Bovendien had ik ook redelijk wat hoofdpijn door het grote hoogteverschil. Ik heb het niet helemaal geteld, maar ik zal niet meer dan twee uurtjes hebben geslapen.

De volgende ochtend om 3.30 zijn we al vertrokken uit de hut om de laatste 400m stijging te doen en de top van Mount Fuji te bereiken. Uiteraard was het erg koud en ik heb alle lagen thermokleding nodig gehad die ik bij me had, samen met twee broeken. Ook was het nog donker. Er waren best veel mensen op de berg en iedereen had zo`n hoofdlampje op en dat was best een mooi gezicht met al die lampjes die de berg opliepen. Rond 4.30 hebben we de top bereikt en hebben we een hele mooie zonsopgang gezien. In het dal was het bewolkt, maar we zaten hoog genoeg dat we boven alle wolken zaten. Het was een beetje vergelijkbaar als in een vliegtuig. Natuurlijk heb ik veel foto`s gemaakt van de zonsopkomt en deze zijn te zien onder foto`s.

Eenmaal op de top kun je rond de krater van de vulkaan lopen. Dat kost ongeveer een uurtje en aan elke kant heb je weer opnieuw fantastisch uitzicht. De schaduw van de berg was erg goed op de wolken te zien en dat was wel een bijzonder gezicht. Halverwege het rondje krater kwamen we bij de `echte` top waar zich een weerstation bevindt en een uitkijkplatform. Inmiddels was het 6u in de ochtend en was de zon al erg sterk. Ik heb het gevoel dat ik tussen 5u en 6u in de ochtend nog bijna verbrand ben ook. Het is maar goed dat ik me toen heb ingesmeerd. Op zich niet zo gek dat de zon zo vroeg al zo sterk is op een hoogte van bijna 3800m en vrij zuidelijk op de wereld.

Hierna was het tijd om af te dalen. Dat was ook wel een goed idee, want ik had nog steeds flink wat hoofdpijn door het hoogteverschil. Het eerste stuk is technisch het meest moeilijk, maar daarna wordt het een stuk makkelijker. De afdaalroute loopt namelijk dwars door een steil stuk met alleen maar zand en stenen. De truc is om naar beneden te rennen en af te remmen door je weg te laten glijden in het zand. Het is een beetje vergelijkbaar met door heel diepe sneeuw naar beneden rennen. Ik heb een keer eerder in Nieuw-Zeeland (de vulkaan Ngauruhoe) hetzelfde gedaan en het is een fantastisch effectieve manier om af te dalen. Binnen drie uur waren we van de top weer beneden bij de auto. Het was toen nog maar 9 uur in de ochtend, maar het voelde alsof het al einde van de middag was.

Eenmaal terug bij de auto en weer van de berg afgereden, waren we in een paar uur niet alleen van 3776 naar 0 meter gegaan, maar ook van 0 naar 37 graden. Het weer is hier sowieso niet zo heel fijn de laatste tijd. Veel dagen is het 35 graden en dat is normaal nog wel te doen, maar de vochtigheidsgraad is hier meestal tussen 80 en 90%. Vergelijk het met Singapore, maar dan nog wat vochtiger en vijf graden warmer. Nu zit ik het grootste deel van de dag binnen en gaat het nog wel (alhoewel het binnen ook 28 graden is om stroom te besparen op airco's), maar voor mijn doorreis is het wel wat warm. Ik ga denk ik proberen de eerste week in de bergen door te brengen om wat aan de hitte te ontsnappen..

We zijn niet direct naar Tokyo teruggereden. We zijn eerst langs een 'Onsen' gegaan, wat een soort van Japans thermisch badhuis is. Je moet je voordat je in zo'n bad gaat eerst heel goed schoonmaken met een douche en allerlei emmers water, zodat het bad niet vies wordt. Er zijn dan meerdere baden, zowel binnen als buiten en ze zijn allemaal geothermisch verwarmd. Ze waren allemaal zo'n 40 graden; wel een beetje warm maar we waren in ieder geval weer goed schoon!

Afgelopen nacht heb ik flink bijgeslapen, omdat het toch wel vermoeiende dagen waren en ik de nacht ervoor nauwelijks had geslapen. Ik ben om 19.00 uur gaan slapen en pas wakker geworden toen mijn wekker vanochtend ging. Vandaag heb ik ook wel flink spierpijn, waar ik dat gisteren helemaal niet had. Ik weet niet precies hoe spierpijn werkt, maar misschien krijg je geen spierpijn als je nog niet hebt geslapen. Waarschijnlijk komt het door het naar beneden rennen in het zand. Ik ben er sowieso wel gevoelig voor, maar waarschijnlijk is het wel over met een paar dagen :)

Volgende week begint mijn laatste volle werkweek. Ik zal volgende keer wat proberen te vertellen over de inhoud van de stage voor iedereen die geinteresseerd is!

Groetjes,

Hidde

PS: hieronder een paar foto's. De rest is te vinden onder foto's

Top 10 rare Japanse gebruiken

Hoi allemaal,

Aangezien ik hier al weer een tijdje zit, begin ik wel een beetje een beeld te krijgen van de gewoontes hier in Japan. Veel dingen zijn eigenlijk precies hetzelfde als in Europa omdat Japan vrij westers is. Er zijn wel een paar dingen waar ik elke keer nog om moet lachen of die volledig anders zijn dan in Nederland. Hieronder volgt een top 10 (in willekeurige volgorde) van zowel kleine als grote dingen die mijn zijn opgevallen.

Japanners zijn van suiker
Elke keer als het ook maar een klein beetje bewolkt is loopt iedereen voor de zekerheid met een paraplu rond. Als het dan begint te regenen steekt iedereen de paraplu meteen op - want stel je voor dat je nat wordt -. Elke winkel of ingang van een gebouw heeft op de plek waar wij in Nederland een fietsenstalling zouden hebben, een soort paraplustalling waar je je paraplu in kan zetten. Bij sommige gebouwen hier op het instituut staat er voor een gebouw een van wel 20 meter lang en als het regent staat het helemaal vol met paraplu's! De meeste mensen hebben hier wel vier of vijf paraplu's op verschillende locaties, want als het ergens begint te regenen is het niet handig als je paraplu nog thuisligt!

Tijdsaanduiding
Op de een of andere manier hebben ze hier bedacht dat het maar onhandig is om midden in de nacht na 23:59 om te schakelen naar 00:00. Ze tellen gewoon door naar 24:30 en daar houdt het niet op. Ik heb tv-programma's gezien die om 27:35 begonnen volgens de gids (dat is dus 03:35). Ik weet niet precies wanneer ze terugschakelen, maar als je zo telt heeft een dag wel veel uur.

Japanse werktijden
Zoals misschien geen verrassing is werken ze hier hard. Wel beginnen de meeste mensen pas om 10:00, maar ze gaan dan ook wel door tot 22:00. Er is een iemand in de vakgroep die er ALTIJD is. Of ik er nou ben om 08:00, 22:00, of in het weekend. Hij is er altijd en ik begin me af te vragen of hij wel een huis heeft. Ook hebben ze bij de vakgroep een bed staan in een van de kantoren, dus alle faciliteiten zijn aanwezig om de hele nacht door te werken.

Ook hebben ze hier een soort middelbareschoolbel die om 09:00 gaat om aan te geven dat je moet beginnen met werken, om 12:10 dat het pauze is, om 13:00 dat de pauze af is en om 17:20 dat de werkdag af is. Ik heb nog nooit iemand zich er ook maar iets van zien aantrekken. Het leuke is dat op woensdag om 17:20 er een omroepbericht is in het Engels en Japans dat het een 'niet-overwerk-dag' is en dat je eigenlijk naar huis moet gaan. Daarna draaien ze een of ander muziekje voor 2 minuten. Ook hier heb ik nog nooit iemand iets mee zien doen.

Slapen op je werkplek
Zoals ik hierboven al noemde: slapen op je werkplek. Dit is hier vrij normaal en niet alleen gelimiteerd tot dat ene bed in dat ene kantoor. Het is hier volledig geaccepteerd om gewoon even te gaan slapen als je moe bent. Ook in bedrijven en op school schijnt dat geen probleem te zijn. Ik denk dat je dat niet in Nederland moet proberen. Toen ik vertelde dat we dat in Nederland niet doen vonden ze dat maar raar.

Animation
Misschien ook geen grote verrassing, maar de Jappaners zijn helemaal gek van animatie. Zowel in de vorm van stripboeken, maar ook alle wegwijzers en informatieborden zijn altijd voorzien van de nodige animatietekeningen. Daarbij zijn stripboeken niet alleen voor kinderen bedoeld, maar net zo goed voor volwassenen.

Automation
Ze hebben hier letterlijk een miljoen automaten. Of nog veel meer. De meeste automaten verkopen dingen als dranks en snacks. Waar je deze in Nederland vooral in gebouwen vindt, staan ze hier overal. Op elke straathoek staat wel een automaat waar je wat kunt kopen. Als ik van hier naar het station loop, wat ongeveer een kilometer is, kom ik er al minimaal veertig tegen. Er schijnen ook automaten te zijn die de gekste dingen verkopen zoals ipods, eieren en levende kreeften, maar die heb ik nog niet gezien.

Toiletten
De Jappaners hebben een of andere obsessie met toiletten. De meeste openbare toiletten hebben een of ander geavanceerd systeem waar je dingen aan kunt zetten als kontverwarming, waterstralen, droogblaasstralen en weet ik veel wat. Ik ben meestal al lang blij als ik de knop kan vinden die doortrekken betekent. Ook moet je vaak je schoenen uitdoen voordat je naar het toilet gaat en een soort van slippers aandoen die speciaal voor het toilet bedoelt zijn.

Recycling
Blijkbaar heeft iemand ooit besloten dat het belangrijk is om te recyclen en daardoor heb ik hier een sheet gekregen waarop staat hoe ik mijn afval moet scheiden. Dit gaat in maar liefst zes verschillende soorten, zoals plastics, pet flessen, glazen vlessen, papier/kleding, other unburnalbe garbage en burnable garbage. Op de gang bij ons in de vakgroep staat dan ook zes prullenbakken naast elkaar met allemaal een ander doel. Jammergenoeg heb ik hier in mijn apartment maar een prullenbak dus ik krijg het niet echt voor elkaar om zes soorten afval in te zamelen.

Lachframe bij tv shows
Bij sommige Amerikaanse sitcoms heb je een lachtrack, blijkbaar zodat je weet wanneer je moet lachten. Hier hebben ze het nog een stapje verder getrokken en hebben ze een lachframe. Dit is een klein vakje rechtsonder in beeld waar je mensen uit het 'publiek' ziet lachen, want alleen horen is natuurlijk niet genoeg :)

V-sign op foto's
Elke keer als een Jappaner op de foto gaat, maakt zijn of haar hand soort van automatisch een V-teken. Waarom ze dat doen is me niet helemaal duidelijk. Ik heb het geprobeerd op internet op te zoeken, maar daar staan zo veel verschillende verklaringen - van het heeft te maken met twee atoombommen en het is eigenlijk een belediging tot Jappaners houden heel erg van vrede -. De mensen aan wie ik het hier heb gevraagd wisten eigenlijk ook niet waarom ze het doen, maar het schijnt zo te horen hier.

Meebetaalfeestjes
Als je hier een feestje geeft voor bijvoorbeeld je verjaardag, wordt van elke aanwezige verwacht dat er meebetaald wordt. Dit wordt gedaan door uit te rekenen wat alles heeft gekost en achteraf langs te komen met een lijst waarop staat hoeveel iedereen moet betalen. Volgens mij wordt een cadeautje niet verwacht. Ik heb het nog niet helemaal door, maar volgens mij is het op deze manier hier vrij gebruikelijk.

Vandaag ga ik proberen het locale zwembad hier te bezoeken. Ik heb in ieder geval al uitgevonden waar het is en dat ik mijn badmuts mee moet nemen. Ik neem toch aan dat verder alles redelijk gelijk is aan Nederland. Al heb ik het idee dat elk zwembad hier niet dieper is dan 1.2 meter omdat Jappaners eigenlijk niet kunnen zwemmen en dat dat de maximale diepte is waarop ze nog kunnen staan :)

Groetjes,

Hidde

PS: ik weet dat het er 11 zijn.. hieronder nog twee foto's van Japanse automaten

Takoyaki en alweer een week voorbij

Hoi allemaal,

Het weekend voor afgelopen weekend ben ik met mijn begeleider meegeweest naar een soort van diner van de klimvereniging waar hij bij zit. Dit was bij iemand thuis in Tokyo, al was het wel anderhalf uur reizen met de metro - Tokyo is groot -. Het bijzondere wat we gingen maken was Takoyaki, een soort deegbal met octopus en nog wat andere dingen er in. Het werd gemaakt in een soort van poffertjesset en het was best lekker. Ook was er nog heel veel ander eten en ze bleven maar met nieuwe dingen komen. Sushi werd interessant genoeg als toetje gegeten..Ik had wat Nederlandse dropjes meegenomen om ook wat Nederlandse inbreng te hebben. De meesten vonden het zowaar niet heel vies :)

De afgelopen week ben ik net als alle andere weken weer redelijk sportief bezig geweest. Een keer klimmen, een keer badmintonnen (nog steeds om 7.00..meh) en nog twee keer hardlopen. Mag ook wel, want Jappaners eten wel de hele dag. Toch zijn ze hier wel gezond. Bij elk menu in restaurants en in de kantine hier staat precies bij hoeveel calorieen het zijn. Daarnaast is er in het park hier dus een speciale hardloopbaan en dat is altijd druk bezet. Zowel met mensen die rondjes lopen als mensen die verschrikkelijk hard kunnen lopen. Ook dragen Jappaners allemaal mondkapjes op het moment dat ze ook maar een beetje verkouden zijn of als ze last hebben van hooikoorts, als ik het goed begrepen heb. Het eten is op zich ook wel gezond denk ik, maar aan de andere kant frituren ze ook wel erg veel. Ik heb hier in ieder geval geen weegschaal, dus ik ben benieuwd..

Verder natuurlijk hard bezig geweest met mijn stage. Ik heb zelfs afgelopen weekend een paar uur gewerkt, maar daardoor ben ik vandaag (dinsdag) vrij (en omdat mijn begeleider er vandaag niet is). Jammergenoeg zijn alle sampjes weer mislukt. Elke keer gaat het mis op een andere stap en deze keer ging het mis op een stap die altijd goed gaat dus dat is een beetje suf. Nog maar een keer proberen dan, maar nieuwe samples maken kost een kleine week. Gelukkig is er ooit eentje gelukt en die hebben we nu afgekoeld naar lage temperatuur om te meten, dus hopelijk komt daar wat moois uit..

Verder heb ik wat foto's toegevoegd

Groetjes,

Hidde